Verslag Trainingswerk in Ankara. Middag tweede trainingsdag

Bijdrage van Ivana Ristic en Riekje Kok

Na de lunch gaan we met een kleinere, maar erg gemotiveerde groep verder. We presenteren Krachtwerk, waarbij we eindigen met een opdracht om een succes uit je werk te vertellen aan iemand uit de groep die je niet kent.
Het levert roerende verhalen op van hoe met extra inspanning van vaak de hele omgeving, clienten goed worden geholpen. Wat opvalt in de verhalen is dat er sprake is van respectievelijk Roemeense en Russische clienten. Kennelijk is dat een groep die men in de opvang veel tegenkomt of het is een groep die moeilijker te helpen is.
Bij de presentatie over het werken met vaders in de opvang is er veel instemming: ook in Turkije heeft men de ervaring dat kinderen vaak veel meer meekrijgen dan ouders denken. Wel vraagt men zich af of het onder de huidige omstandigheden in Turkije overal mogelijk is om zo te werken en of het niet toch te gevaarlijk is. De plaatjes met de huizen van signs of safety worden bijna overgetekend.
Bij de presentatie over de risicoscreening merken we dat er heel veel behoefte is aan concreet materiaal: welke vragen stel je dan, hoe doe je dat en hoe weeg je? Ze willen het instrument in het engels en dat geldt ook voor het actieplan Krachtwerk. Gevaar is dat een dergelijk insturment buiten de context een eigen leven gaat leiden, maar het is wel belangrijk om hier in het vervolg bij het werken in Turkije goed bij stil te staan. We krijgen in dit soort trainingen veel meer te maken met de werkvloer, die op alle niveuas (preventie/monitoring/first application centers/shelters) een schreeuwende behoefte hebben aan concrete, in hun praktijk bruikbare instrumenten. Veel instituties zijn nieuw en voor veel van de daar werkende professionals is het werken met (slachtoffers en plegers van) huiselijk geweld nieuw.
Veel professionals klagen er ook over dat ze over hun eigen grenzen gaan: dat het werk nooit ophoudt en dat ze het heel moeilijk vinden om clienten die om hulp vragen nee te verkopen. Dus de vraag is veelvuldig aan de orde geweest: wat kun je doen om je eigen werkers gezond te houden. Ook daarbij gaat het hen om concrete handvatten, voor zichzlef en de organisaties waarin ze werken.
We besluiten met een vragen half uurtje waarop we alle vragen die nog niet behandeld zijn meenemen en er ook ruimte is voor nieuwe vragen. Het blijft een geanimeerde discussie en we sluiten de dag tevreden met hen af.