"If he does not beat you, how do you know he loves you?" Een beeld van vrouwenopvang in Lahore (Pakistan)

Bijdrage van Josette Dijkhuizen, 30 maart 2014

De uitnodiging van Trade Development Authority of Pakistan om te spreken op een congres voor vrouwelijke ondernemers nam ik graag aan. Niet alleen om deze vrouwen te inspireren en geïnspireerd te worden, maar ook om te zien en te horen wat er speelt op het gebied van de opvang bij huiselijk geweld. Dat lijkt een vreemde interesse als je je bezig houdt met ondernemerschap, maar gezien mijn project Krachtbedrijf is dat niet vreemd. Voor meer informatie over Krachtbedrijf zie: http://www.josettedijkhuizen.nl/index.php/nieuwsitems/253-krachtbedrijf-voor-vrouwen-in-vrouwenopvang-en-ondernemerschap.html 

Na een gesprek met Fauzia Viqar - Chairperson Punjab Provincial Commission on the Status of Women - werd pijnlijk duidelijk dat er binnen de opvang nog het nodige op het ‘to do’ lijstje staat. Dit werd zichtbaar tijdens mijn bezoek aan een Dar-ul-Aman in Lahore, een door de overheid gefinancierd opvanghuis. Deze lokatie is één van de 34 Dar-ul-Amans in Punjab en gaf op dat moment onderdak aan ruim 60 vrouwen en bijna 20 kinderen. De vrouwen verblijven slechts 1 tot 2 weken en keren daarna weer terug naar hun gezin. Ze hebben geen andere optie dan terug te gaan. De kinderen zijn veelal nog bij de vader en de vrouw heeft gewoonweg geen andere plek om naar toe te gaan. Nieuwe woningen ter beschikking stellen is in deze overbevolkte stad geen optie. Het bijkomende probleem dat 60 tot 70 procent van de vrouwen in deze regio analfabeet is, helpt niet in hun economische zelfstandigheid en het opbouwen van een nieuw leven.

Slechts het topje van de ijsberg van vrouwen meldt zich bij de opvang. En als ze dan de moed hebben verzameld en zich melden, is de ondersteuning zeer beperkt. Er zijn een handjevol vrijwillige doktoren, psychologen en advocaten beschikbaar, maar dat zijn er veel te weinig. Middelen om meer experts in te huren, ontbreken.

Naast het gebrek aan adequate professionele hulp, zijn er problemen op

het terrein van de huisvesting, cultuur en wetgeving. Qua huisvesting zijn de opvanghuizen vaak overbezet en de condities zijn erbarmelijk. Het huis dat ik bezocht, had slaapzalen waar meerdere vrouwen bij elkaar in een bed moesten slapen dat van ellende was doorgezakt. Een gebrek aan voedsel, slechte hygiëne en mishandeling zorgen er voor dat de veilige haven voor herstel ontbreekt.

In de cultuur van Pakistan is een veel voorkomende stelling dat je bij je man hoort te blijven, ook als hij klappen uitdeelt en je mishandelt. Het is ook ‘not done’ om de vuile was buiten te hangen en een vrouw die klaagt over het geweld van haar partner wordt vaak verweten dat ze wel erg overdreven reageert… Dus het gezegde "If he does not beat you, how do you know he loves you?" is niet alleen symbolisch…

Op het terrein van de wetgeving en uitvoering daarvan waren mijn gesprekspartners positiever. In Punjab, waartoe Lahore behoort, is wetgeving op geweld tegen vrouwen en meisjes van kracht en de media heeft een positieve rol gespeeld in het vergroten van de bewustwording van het thema. In de rechtsgang is nog niet veel vooruitgang geboekt, maar wel in de aandacht voor het thema partnergeweld. Laten we met elkaar het thema wereldwijd op de kaart blijven zetten en blijven strijden voor deze vrouwen. Ze verdienen een leven zonder geweld.